ΠΟΙΗΣΗ - ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ 04/11/2017

ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ

Κι έπιασα συζήτηση με το φθινοπωρινό παγκάκι

Που πλημμυρισμένο από τα φθινοπωρινά χρώματα

Αναλογίζεται αυτά που πέρασαν

Και ονειρεύεται αυτά που θα έρθουν

Πόσες κουβέντες και πόσους όρκους άκουσε

Πόσες φορές θέλησε να παρέμβει

Μα σιώπησε, γιατί ξέρει

Ότι ο άνθρωπος μαθαίνει από τα παθήματα του

Σταγόνες βροχής στολίζουν τη συνάντηση

Δίνοντας μια νότα μελαγχολική

Οι αναμνήσεις προσαρμόζονται στο τοπίο

Και το χαμόγελο μελαγχολικό

Κι όταν ζήτησα να μάθω την πιο ωραία συνάντηση

Πήρα την πιο αποστομωτική απάντηση

Όλες οι συναντήσεις είναι ωραίες

Γιατί αφορούν στην επικοινωνία των ανθρώπων

Αλλά ξεχωρίζω κάποιες που μου έκαναν εντύπωση

Όπως εκείνη δυο συμμαθητών

Που χάθηκαν μετά το δημοτικό

Και τώρα γέροι πια θυμόνται τα πρώτα σκιρτήματα

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 04/11/2017