ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ - ποίημα

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Και μιλάω με τον εαυτό μου
Και ως συνήθως διαφωνούμε
Γιατί αυτός το παίζει θεός
Ενώ εγώ είμαι άνθρωπος

Αυτός βάζει τα πρέπει
Πάνω απ όλα
Ενώ εγώ του λέω
Πως έχω ανάγκες, είμαι άνθρωπος

Γελάει συγκαταβατικά
Και κουνάει το κεφάλι
Περιμένει να κάνω την πατάτα
Για να μου τα ψάλλει

Και είναι σίγουρος
Ότι θα την κάνω την πατάτα
Και είναι στο μόνο, που δεν διαφωνούμε
Γιατί κι εγώ το πιστεύω

Οι πιο πολλές πατάτες είναι γλυκές
Και τρώγονται μέχρι το μεδούλι
Ακόμη και στα πρέπει αρέσουν
Και κάνουν τα στραβά μάτια

Αλλά ο εαυτός μου, αθεράπευτος
Μόλις νοιώσει ότι μπορεί
Αρχίζει το κήρυγμα
Και η ζωή συνεχίζεται

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 12/11/2010